هوشنگ گلمکانی: اهدای دو سیمرغ در یک رشته خلاف مقررات جشنواره است/ پارسال بهترین دوره جشنواره و بهترین سال سینمای ایران بود

به گزارش گروه فرهنگی آنا از روزنامه صبا، هوشنگ گلمکانی که سابقه عضویت در هیات داوران جشنواره فیلم فجر را هم دارد درباره انصراف هایی که برخی سینماگران از نامزدی در جشنواره فجر داشتند، گفت: «به ‌دلیل اهمیت و تاثیر جشنواره فجر در کارنامه سینماگران، ‌سازندگان همه فیلم‌هایی که تقاضای شرکت در این جشنواره را دارند، دلشان می‌خواهد در جشنواره و در بخش اصلی باشند. در این میان عده‌ای از آن‌ها صاحب نفوذ و قدرتی هستند که اگر احساس کنند فیلمشان در حال ردشدن است با رایزنی و فشار و سفارش شاید بتوانند مسیر راهیابی فیلمشان را هموار کنند یا اگر نشد اعلام انصراف کنند. حتما این انصراف‌ها قبلا اتفاق افتاده است. الان آمارش در ذهنم نیست ولی مثلا یادم هست که وقتی «آتش‌بس» در بخش اصلی پذیرفته نشد تهمینه میلانی حضور فیلمش در بخش جنبی را نپذیرفت و اعلام انصراف داد. موارد دیگری هم حتما وجود داشته است.»

او همچنین درباره رویکرد برخی رسانه ها از جمله برنامه سینمایی «هفت» در مورد جشنواره امسال توضیح داد: «سازندگان این برنامه‌ها ربات که نیستند! بالاخره سلیقه‌های خاص خودشان را دارند. هر کدام از این رسانه‌ها یک برنامه‌ریز و مغز متفکر یا احیانا اتاق فکر دارند و هدفی را دنبال می‌کنند. دیدگاه این‌ها این طوری است و می‌توانیم موافق باشیم و موافق نباشیم. خودم مخالف این نوع دیدگاه هستم. هنگام حضور در برنامه «هفت» هم گفتم شما نماینده تفکرات کسانی هستید که دلشان نمی‌خواهد سینما وجود داشته باشد. در واقع به ترویج این نوع نگاه سلبی با برنامه خودتان کمک می‌کنید به‌جای این‌که به سینما و بهبود مشکلات آن کمک کنید. البته چون رسانه عمومی است، سیاست‌گذاری‌های برنامه «هفت» بیشتر بازتاب پیدا می‌کند. حالا هر کس بنا به دیدگاه خودش می‌تواند آن را مغرضانه یا انتقاد ‌سازنده بداند.»

گلمکانی در باره پذیرش رای هیات داوران جشنواره از سوی سینماگران و در پاسخ به این پرسش که آیا نباید یک فیلمساز سوای کار فیلمسازی، قاعده حضور در رسانه‌ها را بلد باشد و حرفه‌ای رفتار کند؟ گفت:« حتما باید قواعد بازی را رعایت کنیم. وقتی وارد یک بازی می‌شویم باید به داوران احترام بگذاریم و اگر آن جشنواره و داورانش را قبول نداریم در آن شرکت نکنیم. این را در نظر بگیرید هر کسی؛ سینماگر و منتقد و تماشاگر جشنواره، انتخاب‌های فردی و ذهنی خودش را دارد. وقتی که نتایج آرا اعلام می‌شود، نتایج را با انتخاب‌های خودشان مقایسه می‌کنند. هر کدام از ما خودمان را یک «هیات داوری تک‌نفره» می‌دانیم؛ بدون هیچ ملاحظه‌ای و فقط و فقط بر اساس سلیقه و نگاه شخصی‌مان، اما هیات داوری از هفت نفر تشکیل می‌شود که با بحث کردن به نتیجه می‌رسند. ضمن این‌که داوران، خودشان سینماگرند و به‌هر حال تحت تاثیر جو هم قرار می‌گیرند، و ناچارند ملاحظاتی حرفه‌ای را هم رعایت کنند به تعبیر خودشان عدالت، انصاف و کیفیت هم در نظر رفته شود. انواع و اقسام ملاحظات در بحث‌های هر هیات داوری به‌وجود می‌آید و این با انتخاب‌های شخصی، بدون هیچ ملاحظه جمعی و حرفه‌ای یا بدون هیچ بحثی با کسی این فرق می‌کند.»

پس از اعلام نامزدهای بخش های مختلف سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر، منیر قیدی کارگردان «ویلایی ها»، محسن نصرالهی و مسعود سلامی طراح صحنه و فیلمبردار «خفه گی» از نامزدی در جشنواره فجر انصراف دادند و محمد حسین مهدویان هم با انتشار یادداشتی، به تندی از داوران جشنواره فجر، انتقاد کرد. اما گلمکانی در رابطه با نحوه اعلام این اعتراض ها نظرات جالبی دارد و می گوید:« دوره‌های قبل هم به آرای داوران اعتراض‌هایی می‌شد، منتها آن موقع یک تفاوت مهم با سال‌های اخیر داشت. نه از تلگرام خبری بود و نه از اینستاگرام. فیس‌بوک البته بود اما استفاده از تلگرام و اینستاگرام خیلی آسان‌تر از فیس‌بوک است. ملت ما خیلی احساساتی است و این دو رسانه امکان این را به آدم‌های احساساتی می‌دهد که در لحظه احساس خود را بروز دهند. و این ابراز احساسات، جو می‌سازد، شهر شلوغ شده و هیاهو برپا می‌شود. رسانه‌ها هم نقش مهمی دارند و نیز خود سینماگران، که این هم به رعایت نکردن قواعد بازی مربوط می‌شود.»

این منتقد سینمایی با بیان این که اهدای دو سیمرغ در یک رشته، خلاف قانون و مقررات جشنواره است، درباره تفاوت جشنواره امسال با سال های گذشته، گفت: «به‌نظرم پارسال بهترین دوره جشنواره و بهترین سال سینمای ایران بود. قبل از آن، سالی که «جدایی نادر از سیمین»، «یه حبه قند»، «این‌جا بدون من» و... در جشنواره بودند بهترین سال بود. ما مدام نمی‌توانیم در حال تولید شاهکار باشیم! از سینماگر گرفته تا منتقدان، تماشاگران هر کدام فهرست دلخواهی دارند که چرا جای این‌ها در میان کاندیداها خالی است. خب فهرست بلند سینماگران و فیلم‌های سزاوار توجه و جایزه نشان‌دهنده کیفیت هست یا نه؟ پس چطور برخی مرتب از کیفیت فیلم‌های سینمای ایران انتقاد می‌کنند؟»